Południowa część diecezji
Na terenie diecezji jest kilka większych miast: Rzeszów - ok. 160 tyś mieszkańców, Jasło - 40 tyś, Gorlice 30 tyś. Pozostałe miasta liczą od 5-10 tyś mieszkańców. Diecezja obejmuje swym zasięgiem tereny naleŻące do części dwóch województw: podkarpackiego i w części małopolskiego (rejon gorlicko-biecki). Ludność tych terenów jest jednolita pod względem tradycji, kultury , religii, mentalności. Większość diecezjan mieszka na wsi i utrzymuje się z rolnictwa.

W Rzeszowie funkcjonuje kilka wyŻszych uczelni, a wśród nich Politechnika Rzeszowska, Uniwersytet Rzeszowski od 2001 roku (w jego skład weszły: WyŻsza Szkoła Pedagogiczna, filia UMCS z Lublina, wydział zamiejscowy AR z Krakowa), wyŻsze szkoły prywatne, zwłaszcza WyŻsza Szkoła Informatyki i Zarządzania i oczywiście WyŻsze Seminarium Duchowne. Rzeszów jest obecnie siedzibą województwa i Sejmiku Podkarpackiego. Jest to duŻa szansa dla tego regionu - zwłaszcza dla jego rozwoju gospodarczego, kulturalnego i naukowego. Rzeszów od 1992 r. jest równieŻ stolicą diecezji rzeszowskiej oraz siedzibą Biskupa Rzeszowskiego.

Południowa część diecezji
Na terenie diecezji jest kilka większych miast: Rzeszów - ok. 160 tyś mieszkańców, Jasło - 40 tyś, Gorlice 30 tyś. Pozostałe miasta liczą od 5-10 tyś mieszkańców. Diecezja obejmuje swym zasięgiem tereny naleŻące do części dwóch województw: podkarpackiego i w części małopolskiego (rejon gorlicko-biecki). Ludność tych terenów jest jednolita pod względem tradycji, kultury , religii, mentalności. Większość diecezjan mieszka na wsi i utrzymuje się z rolnictwa.

W Rzeszowie funkcjonuje kilka wyŻszych uczelni, a wśród nich Politechnika Rzeszowska, Uniwersytet Rzeszowski od 2001 roku (w jego skład weszły: WyŻsza Szkoła Pedagogiczna, filia UMCS z Lublina, wydział zamiejscowy AR z Krakowa), wyŻsze szkoły prywatne, zwłaszcza WyŻsza Szkoła Informatyki i Zarządzania i oczywiście WyŻsze Seminarium Duchowne. Rzeszów jest obecnie siedzibą województwa i Sejmiku Podkarpackiego. Jest to duŻa szansa dla tego regionu - zwłaszcza dla jego rozwoju gospodarczego, kulturalnego i naukowego. Rzeszów od 1992 r. jest równieŻ stolicą diecezji rzeszowskiej oraz siedzibą Biskupa Rzeszowskiego

środkowa i północna część diecezji
W południowej części diecezji znajduje się piękny Krajobrazowy Park Magurski. Park obejmuje piękną okolicę od Folusza przez Małastów i Smerekowiec. Są tu miasta: Gorlice, Biecz, Jasło i Frysztak. W Gorlicach w kościele Narodzenia NMP znajduje się bardzo czczona figura Pana Jezusa Ubiczowanego. Biecz słynie piękną świątynią ze słynnym obrazem zdjęcia Pana Jezusa z krzyŻa. Tutaj są sanktuaria maryjne w Lipinkach, Dębowcu i Tarnowcu. Tutaj jest sanktuarium Chrystusa UkrzyŻowanego w Kobylance. W niektórych parafiach tego regionu znajdują się piękne drewniane kościoły i cerkwie. Jest to teren gdzie obok katolików mieszkają równieŻ greko-katolicy oraz prawosławni.

środkowa część diecezji, to okolice Frysztaka, StrzyŻowa i Czudca i Rzeszowa. Przez ten teren przepływa rzeka Wisłok. W szeregu parafii są piękne zabytkowe obiekty. We Frysztaku z daleka widoczny jest piękny kościół parafialny. W StrzyŻowie w pięknym kościele czczony jest obraz Matki BoŻej, podobnie w Czudcu, w pięknie odnowionym kościele, znajduje się czczony od wieków obraz Matki BoŻej. W Tyczynie zabytkowy zespół kościelno-plebanijny budzi podziw dla piękna architektury. W Połomii znajduje się piękny kamienny kościół z tryptykiem ołtarzowym.

Rzeszów - stolica diecezji. Tutaj znajduje się siedziba Biskupa Rzeszowskiego, Kuria Diecezjalna, Seminarium Duchowne. Szczególne cenne kościoły to najstarsza świątynia Rzeszowska Fara, kościół OO. Bernardynów - z Matką BoŻą Rzeszowską, kościół św. KrzyŻa.

Północna część diecezji, począwszy od Rzeszowa - po Sokołów i Kolbuszową to tereny równinne, bogate w lasy i tereny rekreacyjne. Ciekawsze miejsca tego regionu to Cmolas - sanktuarium Pana Jezusa Przemienionego, Ropczyce - z kościółkiem z Matką BoŻą czczoną od wieków, Sokołów - Sanktuarium Matki BoŻej. Jest to rówcześnie ziemia bogata w powołania kapłańskie i zakonne - z tego regionu pochodzi najwięcej powołanych.

Diecezja rzeszowska objęła tereny wydzielone z dwóch diecezji: przemyskiej i tarnowskiej. Z pierwszej w jej skład weszło 14 dekanatów: brzostecki, czudecki, frysztacki, głogowski, jasielski wschodni, jasielski zachodni, rzeszowski I, rzeszowski II, rzeszowski III, rzeszowski IV, sokołowski, strzyżowski, tyczyński i żmigrodzki, zaś z drugiej cały dekanat kolbuszowski oraz 37 parafii wydzielonych z dekanatów: bieckiego, gorlickiego północnego, gorlickiego południowego, ropczyckiego i sędziszowskiego. Ogółem w chwili utworzenia diecezja liczyła 201 parafii i 4 rektoraty. Poprzez wydzielenie parafii z poszczególnych dekanatów diecezji tarnowskiej, nieznacznie naruszona została dotychczasowa struktura dekanalna. Z tego też względu bp K. Górny dokonał niewielkich korekt w organizacji wewnątrzdiecezjalnej. Pozostawił bez zmian dekanaty, przydzielone z diecezji przemyskiej oraz dekanat kolbuszowski z diecezji tarnowskiej; natomiast do nowych granic diecezjalnych dostosował dekanaty: biecki, ropczycki i sędziszowski, a dla parafii z dotychczasowych dwóch dekanatów gorlickich, które weszły w skład diecezji rzeszowskiej, utworzył jeden dekanat gorlicki. Po tych korektach diecezja dzieliła się na 19 dekanatów.

Dobrze rozwinięta sieć dekanalna i parafialna, a nadto 105 kościołów filialnych i rektoralnych, przy stosunkowo niewielkim obszarze diecezji zapewniały sprawne jej funkcjonowanie oraz łatwy dostęp wiernych do duszpasterza. Mimo to w wielu przypadkach zachodziła konieczność tworzenia nowych jednostek w administracji diecezjalnej, zwłaszcza na terenie nowo powstających osiedli miejskich i miejscowości położonych daleko od kościoła parafialnego. Celem tych działań była przede wszystkim lepsza koordynacja pracy duszpasterskiej. W ciągu dwunastolecia istnienia diecezji dokonano zmian zarówno w strukturze dekanalnej, jak i parafialnej. W pierwszej z wymienionych doszło do niewielkiej reorganizacji w 1998 r. Wówczas bowiem, z dniem 1 marca wszedł w życie dekret bp. K. Górnego powołujący do istnienia dekanat z siedzibą w Trzcianie (trzciański). Nowy dekanat powstał na terenach wydzielonych z czterech dotychczasowych dekanatów: rzeszowskiego II, rzeszowskiego IV, głogowskiego i sędziszowskiego. W jego składzie znalazły się następujące parafie: Będziemyśl, Błędowa Zgłobieńska, Bratkowice, Bzianka, Dąbrowa, Klęczany, Rzeszów-Przybyszówka, Świlcza, Trzciana. Pierwszym dziekanem został ks. Józef Kościelny, proboszcz w Trzcianie. Natomiast znacznie poważniejsze zmiany nastąpiły w organizacji sieci parafialnej. W latach 1992-2004 utworzono bowiem dwadzieścia pięć nowych parafii. Pierwszą powołano do istnienia już 1 lipca 1992 r. Była to parafia w Terliczce wydzielona z okręgu parafialnego w Łące. Jej prowadzenie powierzono zakonnikom kapucyńskim z prowincji krakowskiej. W dalszej kolejności powstały następujące parafie: pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Pagorzynie (rektorat od 25 VII 1992, parafia od 20 VIII 1995 r.), pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Kolbuszowej Górnej (parafia erygowana 1 I 1995), pw. bł. Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie (rektorat od 8 IX 1994, parafia od 28 VII 1995), pw. św. Wojciecha w Błędowej Zgłobieńskiej (rektorat od 1992, parafia od 10 VIII 1995), pw. bł. Karoliny Kózka w Rzeszowie (10 XI 1995), pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Jaśle (3 XII 1995), pw. św. Brata Alberta w Kolbuszowej (rektorat od 1 I 1995, parafia od 24 VIII 1996), pw. Matki Bo-żej Fatimskiej w Olchowej (rektorat od 20 X 1995, parafia od 24 VIII 1996), pw. Najświęt-szego Serca Pana Jezusa w Foluszu (rektorat od 24 VIII 1996, parafia od 5 IV 1997), pw. św. Jadwigi Królowej w Gorlicach (15 VIII 1997), pw. Wniebowstąpienia Pańskiego w Kielnarowej (rektorat od 1992, parafia od 22 XI 1997), pw. św. Barbary w Ropczycach (10 VII 1999), pw. bł. Urszuli Ledóchowskiej w Ropczycach (21 VIII 1999), pw. św. Anny w Bieczu (1 IX 1999), pw. Miłosierdzia Bożego w Palikówce (25 VI 2000), pw. Miłosierdzia Bożego w Zawadce Osieckiej (rektorat od 23 VIII 1998, parafia od 24 IX 2000), pw. św. św. Piotra i Pawła w Łukawcu Dolnym (18 VIII 2001), pw. św. Rodziny w Ropczycach (26 VIII 2001), pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Kawęczynie (rektorat od 1 IX 1998, parafia od 1 IX 2002), pw. św. Kazimierza w Przybówce (rektorat od 26 VIII 2000, parafia od 22 IX 2002), pw. Dobrego Pasterza w Faliszówce (rektorat od 26 VIII 2000, parafia od 19 III 2003), pw. Matki Bożej Królowej Polski w Jabłonicy (19 III 2003), pw. św. Michała Archanioła w Stykowie (23 VIII 2003) oraz św. Józefa Sebastiana Pelczara w Strzyżowie (24 VIII 2003). Nad-to utworzono kilkanaście rektoratów. Prócz wymienionych wyżej, które z czasem przekształciły się w parafie, powstały jeszcze następujące: pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Rogoźnicy (20 VIII 1995), pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Jaworniku Niebyleckim (25 VIII 1998), pw. św. Jadwigi Królowej w Rzeszowie (1 II 2003). Po tych zmianach na początku roku 2004 diecezja dzieliła się na 20 dekanatów oraz na 230 parafii i rektoratów.

Imponujący rozwój sieci dekanalnej i parafialnej dokonany na przestrzeni dwunastu lat istnienia diecezji świadczy z jednej strony o wielkiej trosce Biskupa Rzeszowskiego o prawidłowe funkcjonowanie duszpasterstwa oraz o łatwiejszy dostęp wiernych do środków uświęcenia, zaś z drugiej o ogromnym zaangażowaniu tak duszpasterzy, jak i wiernych świeckich, którzy w niełatwym przecież czasie podejmowali się budowy nowych świątyń i innych obiektów parafialnych. Wydaje się jednak, że mimo tak dużego rozmachu organizacyjnego, rozbudowa struktur administracyjnych diecezji nie jest jeszcze ukończona. Istnieją bowiem duże dysproporcje w składzie ilościowym poszczególnych dekanatów, np. dekanat rzeszowski II liczy zaledwie osiem parafii, zaś dekanat żmigrodzki ma ich aż siedemnaście. Zróżnicowana jest również wielkość, zarówno terytorialna, jak i personalna niektórych para-fii. Z tego też względu, w miarę możliwości, w przyszłości będą zapewne tworzone kolejne kościelne jednostki administracyjne.